Kur'an'da yer alan şu pasajlar Kutsal Kitap'ta Muhammet'in gelişine dair öngörüler arama hususunda Müslümanları teşvik edici olmuştur: [Onlar ki yanlarındaki Tevrat ve İncil'de yazılmış bulacakları Ümmi peygambere uyarlar... Kur'an 7:157]
[Meryem Oğlu İsa'nın da şöyle dediğini hatırla:"Ey İsrailoğulları! Ben size Allahın elçisiyim. Benden önce gelen Tevratı doğrulayıcı ve benden sonra gelecek ve adı yüceltilmiş kişi olan haberciyi müjdelemek için gönderildim. Kur'an 61:6]

Kur'an'daki bu parçalar temel alındığında, Müslümanların Kutsal Kitap'ta Muhammet'in gelişini haber veren bölümler arama arzularını anlayışla karşılamamız gerekir. Bununla birlikte, anlam çıkarmadaki yöntemlerini aynı anlayışla karşılamak pek o kadar kolay değil. Öyle ki, Kutsal Kitap'ı Kur'an'a uydurmaya gayret ederlerken, Kutsal Kitap'ta yer almış ifadeleri gözardı ederlerken, Kur'an sözkonusu olunca uygulamaya asla yanaşmadıkları çeviri yöntemlerini Kutsal Kitap'a tatbik ederken, amaçladıkları sonuca kendilerini ulaştıran her aracı meşru saymaları gibi.

Bir kısım Müslüman, tezlerini kanıtlayabilme amacıyla Kutsal Kitap'tan bir hayli metin seçtiler. Öyle görünüyor ki, demeye getirdikleri şu: Tanrı, Hıristiyanların kendi Kutsal Kitaplarını tahrif etmelerine göz yummuş, bunu yaparken de Tanrı'nın Oğlu gibi kimi ifadeler sokuşturmuşlar, haçı eklemişler, ama sıra Muhammet ile ilgili kısımlara gelince Tanrı onlara engel olmuş...! Aksi halde Kutsal Kitap'a yönelik tutarsız tavırlarını anlamak güç olacaktır: Onlara göre bugün Hıristiyanların elindeki kitap değersizdir; ama güvenilirliğini kaybetmiş olan bu kitap yine de Muhammet'in geleceğini müjdeleyen peygamberlikler içerir!!!
Tezlerini doğrulamak için Müslümanlar Kutsal Kitap'ın özellikle iki kısmına müracaat ederler: Tevrat'tan Tesniye 18:15,18; İncil'den ise Yuhanna 14 ve 16. bölümler. Bu son kısımdan ilgili pasajları ayırır ve bunların Muhammet'e izafe edildiğini söylerler.

Tesniye 18:15,18'de Tanrı İsrailoğullarına Musa aracılığı ile söz verir: İsrailoğullarının kardeşleri arasından Musa gibi bir peygamber çıkaracaktır. Bu nedenle Müslümanlar diyebilirler ki: "Süphesiz, Muhammet Musa gibidir. Madem ki İsmail, İshak'ın kardeşi idi, ve Muhammet de İsmail'in soyundandır, öyleyse Musa Muhammet'in geleceğini öngörmüş olmalıydı.

Karşılık olarak biz öncelikle kardeşler sözcüğünün son derece doğal olarak, İsrailoğullarına işaret ettiğini belirtelim (Tesniye 17:14; 17:15; 15:12; Levililer 25:46). Keza Kur'an da aynı milletin fertlerinden söz ederken kardeş sözcüğünü kullanır. "Medyan halkına da kardeşleri Suayb'ı gönderdik (Kur'an 7:85)"

Kardeş sözcüğünden burada Müslümanların çıkardığı anlamın doğru olduğunu varsaysak dahi, İbrahim'in, İshak'ın veya Yakup'un bir başka yakın akrabası dururken neden İsmail seçilsin ki? Örnek olarak, Yakup'un Kardeşi Esav var ve ondan da Edom'un çocukları gelir. Eğer diğer milletler de atalarını İbrahim'e kadar geri götürebiliyorlarsa ve eğer Kuran'ın savunduğu gibi, Tanrı hiçbir milleti peygambersiz bırakmamış ise, neden yalnızca Muhammet olsun? Gerçekte İsmail, bir adı da İsrail olan ve bu isim nedeniyle onun ulusuna da İsrailoğulları denilmiş olan Yakup'un kardeşi değil, amcası idi.

Daha da önemlisi, bazı Müslümanlar gibi Muhammet ile Musa'yı, her ikisinin de evlenip çoluk çocuk sahibi olmalarına ya da kılıç kullanma becerilerine bakıp benzer addetmek bile yeterince ikna edici olmaktan hayli uzaktır. Bütün bunlar hemen her peygamber için, hatta sahte bir peygamber için de söylenebilir. İslam geleneği uyarınca yeryüzüne dönüp evlenecek ve çocuk sahibi olacak ve elinde de bir kılıç tutacak olan İsa için bile...

Müslüman çevirmenler Tesniye ve Yuhanna'daki kayıtları doğrulayan Kutsal Kitap gerçeklerine pek önem vermezler. İsa der ki: "Eğer Musa'ya iman ettiyseniz bana da iman etmelisiniz, çünkü O, benim hakkımda yazmıştı" (Yuhanna 5:46). Elçilerin İşleri 3:1726 ve 7:37 ayetleri Tesniye'deki ayetlerin İsa'nın kişiliğinde doğrulanışı olarak anlaşılır. Benzer şekilde, Elçilerin İşleri 2.bölümde Pentikost günü Kutsal Ruh'un gelişi de İsa'nın konuya ilişkin peygamberliklerinin doğrulanışı olarak değerlendirilir.

Yuhanna'da "huzur verici, teselli edici, danışman" kelimelerin yazılmış olduğu orijinal Grekçe metindeki karşılığı 'parakletos'tur. Grekçe metni tercüme ederken bazı İngilizler bu Grekçe sözü 'paraclete' olarak aynen korudular: buna karşın, kimi Müslümanlar asıl kelimenin parakletos olmayıp daha ender kullanılan ve Arapça'ya da yaklaşık olarak 'ahmed' veyahut 'mahmud' olarak çevrilen "periklutos" olması gerektiğini ve anlamının da yüceltilmiş kişi olup, orjinal Grekçe metinde bunun yer aldığında ısrar ettiler. Yeni Ahit'te Müslümanların bu iddialarını teyid eden hiçbir kanıt mevcut değildir.

Müslümanların bir kesiminin dediği gibi, Parakletos (huzur verici, teselli edici, danışman, vekil kişi) eğer Muhammet ise, o zaman Yuhanna'nın yazılarında parakletos hakkında söz ederken işaret edilen Gerçeğin Ruhu (14:17) da Muhammet mi oluyor? İsa'nın adında 'Baba'nın göndereceği Kutsal Ruh? (14:26), İsa'nın Elçilerine göndereceği Kutsal Ruh?! (15:26)

İncil'in Yuhanna bölümünde hiçbir kayıt yoktur ki, İsa'nın Elçileri O'nun bu sözlerinin doğrulanışını görebilmeleri için neredeyse beşyüz sene beklemelerinin gerekeceğini ima etsin. Ama diyelim ki, böylesi geniş bir zaman aralığını da kabul ettik; bütün bu öngörüler bir başkasını değil de Muhammet'i görtermiş olsun, Ahmediye hareketi üyelerince benimsendiği üzere kurucuları addolunan Mirza Gulam Ahmed'i neden işaret etmesin?

Buradaki amacımız Kur'an'ın 61:6 ayetinin çevirisine girişmek olmamakla birlikte, şu kadarı söylenebilir ki, yüceltilmiş, çok yüce kişi anlamına gelen ahmed sözcüğünün mutlaka bir cins isim ya da belirli bir bireyin ismi olarak anlaşılması gerekmez. Hamid sözcüğünün bir benzeri olarak herhangi birini tanımlamada da kullanılabilir.