|
|
|
Mogen christenen hun doden ook cremeren?
Er is geen uitdrukkelijk Bijbels verbod op het cremeren van de doden. Toch kan gesteld worden dat begraven in de Bijbel hoog gewaardeerd wordt. In de cultuur van die tijd was het een smaad als men niet begraven werd, maar op het open veld aan de dieren werd overgelaten of verbrand. Verbranding wordt in enkele gevallen vermeld als een straf op zonde.
Dat het begraven in hoge eer staat blijkt uit de piëteitvolle liefde waarmee nabestaanden hun doden begraven. Na de onthoofding van Johannes de Doper door Herodes leggen zijn discipelen hem in een graf. Hetzelfde gebeurt met de gestenigde Stefanus, de eerste martelaar in de kerk. Met de grootste zorg en liefde wordt ook Jezus door Nicodemus en enkele vrouwen begraven. Paulus legt later het verband tussen begraven worden en weer opstaan: wij zijn met Christus begraven om, zoals Christus uit de doden is opgewekt, nu ook zelf een nieuw leven te leiden (Romeinen 6:4). Paulus vergelijkt het met een zaadkorrel. Zaad moet eerst sterven voor het tot leven komt. Zo is het ook met de opstanding der doden. Een mens ter-aarde-bestellen is hem leggen op de dodenakker.
Wat zijn de zuilen van het christelijk geloof?
|
|
|
|
|