Hoşgörü ve sevgi anlayışımız tarih boyunca bunca değişik kültürler olarak bir arada barış içinde yaşamayı başarmış olmamızdan kaynaklanmaktadır.

Bu barışcılığın, sevginin ve hoşgörünün doruğu yine topraklarımızda ilk ve en kalıcı ifadesini bulmuştur: bütün dünyayı çok etkilemiş ve Anadolu’da ışık görmüş olan en önemli eserdir. Elbette Incil’den söz ediyoruz.

İncil “iyi haber”, “müjde” demektir. Bu iyi haberin özü “Tanrı SEVGİ’dir” diyor. (Incil’den: 1 Yuhanna 4 : 8, 16) O, “sınırsız iyiliği, hoşgörüsü ve sabrı” (Incil’den: Romalılar 2 : 4) nedeniyle, Tanrı ile insanlar arasında bir sevgi ilişkisini sağlayan kendi Sözü’nü bir insan bedeninde göndermiştir: Hz. Isa’dan söz ediyoruz.

Incil, Mesih Isa’nın yeryüzündeyken söylediği lütuf sözlerini ve sergilediği Tanrısal sevgiyi aktarmaktadır. Ayrıca Incil, Mesih Isa’nın Tanrı’nın katına yükseldikten sonra kendisine inananların yüreğinde bu sevgiyi nasıl döktüğünü anlatan haberdir. Bu sevgi destanı özellikle Anadolu sahnesinde odaklanıyor. Izmir, Efes, Antakya, Tarsus, Konya, Antalya gibi isimler, Incil mesajının örüldüğü yerlerdir.

Tanrı’nın kutsadığı bu topraklarda yetişen büyük alimlerimizden Mevlana “kim olursan ol, yine de bana gel” sözüyle ana felsefesini, adeta Incil’in ruhundan ve Incil’in miraslarından esinlenerek söylemiştir.

“Ey bütün yorgunlar ve yükü ağır olanlar! BANA GELİN, BEN SİZE RAHAT VERİRİM”
(Mesih Isa: Incil’den: Matta 11 : 28)

Kültür: bir toplumun bilgileri, inançları, sanatı, örf ve adetlerinin ortak değerleri ile oluştuğu kadar bir toprağın tanık olduğu medeniyetlerin birikimiyle yoğruluyorsa Incil, kültürümüzün en önemli baş yapıtların- dandır.

Yukarıdaki ayetler, Ali Bey’in yazısından küçülterek alınmıştır.

Genelde İncil’in Batı’dan getirildiği düşünülüyor. Ne var ki, Orta Doğu’da bağışlanan bu semavi kitap Hıristiyanların mirası değil, hiç bir din, dil, milliyet veya kültür ayrımı gözetmeksizin, İncil’i ilk gören bu topraklarda yaşayan bizler ile beraber bütün herkesin mirasıdır! Bunu iyi anlayan ıV. Sultan Mehmet 1666’da baş çevirmeni Ali Bey’e, bütün Kitabı Mukades’i (Tevrat, Zebur ve Incil) Türkçeye tercüme ettirerek kanıtladı.

Nitekim İncil’in gerçekliğini benimseyenler, Islâm kültüründe de “Ehli Kitap” olarak övgüyle anılmaktadır. Çünkü İncil din aracılığının ötesinde insanları, sonsuz ve karşılıksız sevgiyle seven Âlemlerin Rab’bine doğrudan doğruya dönmelerine davet ediyor.

Isa Mesih inancı ne batıya ait, ne de doğuya ait bir inançtır: “Size şunu söyleyeyim, doğudan ve batıdan birçok insan gelecek, Göklerin Egemenliğinde (Cennet’te) Hz. Ibrahim, Hz. İshak ve Hz. Yakup’la birlikte oturacaklar.” (Incil’den: Matta 8 : 11)

Işte milletler ve kültürlerin üstünde olan bu ümit bugün için de en büyük ihtiyacımızdır. İncil’in bu sevgi ve hoşgörü çağrısı, ilk önce bizlere seslenmektedir. Nitekim Incil ve Mesih inancı ilk önce topraklarımızda yayılmıştır. Geniş kültür mozaiğimizin önemli bir parçası olan Mesih inancının ilk ve en önemli tarihsel gelişmeleri yine Anadolu’da cereyan etmiştir.

İncil sizin de mirasınızdır!