İsa’nın yaşamı hizmet etmekle geçti. Tek bir hatası yoktu, tamamen kusursuzdu. Kendisinde bencillik, kıskançlık ya da kırıcı davranıştan eser yoktu. Her zaman saf sevgiden söz etti. Kimi zaman kızdı, ama her zaman adil ve ölçülüydü. Öğrencileri önceleri İsa'nın iyi bir öğretmen olduğunu düşünüyorlardı. O'nu izleyip dinledekçe yavaş yavaş O’nun sıradan bir öğretmen değil, bir peygamber olduğunu anladılar. Doğa, hastalık, ölüm üzerindeki gücünü görüp Tevrat ve Zebur’da sözü edilen bazı peygamberlikleri doğru kavramaya başlayınca O'nun aslında insanı kurtarabilecek tek Kurtarıcı olduğunu anladılar.

Günümüze değin birçok kişi İsa hakkında çeşitli yorumlar yapıp O’na çeşitli unvanlar vermiştir. Kimi zaman sadece bir peygamber olarak kabul edilmiş, kimi zaman olağanüstü güçleri bulunan bir derviş olarak algılanmış ya da kimi zaman din-yıkıcı olarak lanse edilmiştir, hatta O’na devrimci diyenler bile olmuştur.

Peki, ya İncil ne diyor bu konuda? İncil’e göre, İsa insanın günahını ortadan kaldıracak tek Kurtarıcıdır. Ne yeryüzünde ne gökyüzünde ne de yaşamış ya da yaşayacak insanlar arasında insanı kurtaracak başka biri yoktur. O insanlığın günahları için acı çekip ölmüştür. Bunu gerçekleştiren başka biri var mı? Hiç kimse bir diğeri için ölmeyi istemez, hele hele günahlı insanlık için asla! Ama İsa ölmüştür! Böyle büyük bir bedel ödeyen başka biri olmamıştır!